آلبالو

باید شلّیک می‌کردی،
حالا
داغِ این گلوله
تا ابد
به سینه‌ام می‌ماند...

کامران رسول زاده

من این چشم های بی تو را
به کجای این شهر بدوزم
که هنوز
نرفته باشی...?

ﻫﯽ ﻓﻼﻧﯽ !
ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻮﺍﯼ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻧﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ . . .
ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﻭ . . .
ﻓﻘﻂ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻮﺍﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﺕ ﺯﺩ،
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﻟﺖ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﮎ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﺐ ﮔﺮﯾﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ، ﺑﺎﺯ ﻫﻢ
ﺁﺭﺍﻡ ﻧﮕﯿﺮﯼ . . . ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ. . .
ﺑﺮ ﻧﻤﯿﮕﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ !
ﻋﻄﺮ ﺗﻨﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺟﻤﻊ ﻣﯿﮑﻨﻢ،
ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﯽ ﻟﻢ ﺩﻫﯽ ﺭﻭﯼ ﻣﺒﻞ ﻫﺎﯼ ﺭﺍﺣﺘﯽ،ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻢ ﻗﺪﻡ
ﺑﺰﻧﯽ..

پایان من نزدیک است

خودت را به نبودنم عادت بده

من اين کافه ها را قبول ندارم

... بدون سيگارى که دودم کند...

بدون عرقى که سگم کند...

با چاى و نسکافه چطور فراموشت کنم...