آلبالو

سیگاری روشن ، شبی خاموش ، نسیمی خُنک

و من تنها خاکسترت را از یاد می تکانم . . .

::

::

ابر ، دودِ سیگارِ مردی ست که حرف هایش را می خورد و بعد فوت می کند . . .

غم که زیاد باشد ، باران می بارد . . .

::

::

همین دود سفید که همیشه درون ریه من جریان دارد . . .

یادگار تمام نفرت من از توست .

نفرتی که با یاد کردن تو نصیبم میشود !

سیگار میکشم تا آرام شوم ، ولی همین سیگار هم طعم نفرت از تو گرفته

برای هر عملی در جهان
عکس‌العملی هست،
به اندازه‌ی خودش، در جهت مخالف.
تعادل جهانم به هم ریخته
از وقتی تو را
در جهت مخالف آغوشم
به اندازه‌ی خودم
کم دارم...

نـذر کـرده ام،اگـر نیـایـی؛ پـیـاده از یـادت بـروم.

کاش...
بعد از همه دلقک بازیهایم!
کسی می آمد, ماسک را از روی صورتم بر میداشت! 
میگفت:
حالا از دردهایت بگو...
من گوش میکنم!

همیشه که آدم کم نمی آورد !
گاهی زیاد می آورد !
غم ,از سر و رویش,
از حدقه ی ِ چشمانش, بیرون می زند !

مزخرف یعنی "ما"
مایی که سهمِ تو در آن فقط "رفتن" است
وسهمِ من 
این در به آن در زدن برای نرفتنت 
مزخرف تر از همه
دوست داشتنی است که نمی گذارد
من از این "ما"ی مزخرف دل بکنم

آن چیزی که تنــــگ شده،

دل است برای تو،

و جهان است، بــرای من..

مرد
آبستن غزل هایی ست
که اگر دود نکند
دود می شود ... 

چقدر ماه گرفتگی را دوست دارم،
شبیه توست
وقتی موهایت را روی صورتت می‌ریزی !

داری دهان به دهان می‌چرخی بین مردم،
دیگر
به بوسه‌های تو اعتباری نیست...

کامران رسول زاده